15th. GERMAN100 2014, The last one

26/27 april van dit jaar was het de laatste keer dat de GERMAN100 werd georganiseerd. Een 100 mijl race van vier verschillende ronden met het dorp Landwehrhagen als middelpunt. De keuken van Hans-Dieter Weishaar en Susi Seidel is zoals altijd het hart van de GERMAN100. Vrijdag de briefing op het terras met aansluitend, in de keuken, een pre-race dinner. Rond 22:00 is het dan bedtijd. De meeste deelnemers hebben een slaapplek gekregen bij Hans-Dieter en Susi in huis zodat we 's morgens zo vanuit bed de keuken in kunnen rollen voor het ontbijt. De 100 mijl kent een start om 07:00 uur en een start om 08:00 uur. De langzame lopers starten om 07:00 en de iets sneller om 08:00. Op deze manier is het voor Susi eenvoudiger om de verzorgingsposten in de eerste ronde te bemensen.

Zaterdag om 08:00 de start. De dag begon prima. Mooi zonnetje en prettige temperatuur. De eerste ronde is 50 kilometer (1300+ hoogtemeters) en tot de eerste verzorging lopen ik samen met Flavio Dalbosco en Holger Vergin. Daarna laat ik me iets zaken en loop in laatste positie. Genietend, in een rustig drafje, door het Kaufunger Waldes oostelijk van Kassel. Bij 40 kilometer begon echter het gedonder en geflits. Direct gevolgd door een fikse regenbui. Alles nat en vervolgens tien kilometer lopen in doorweekte schoenen. Tien kilometer over natte bos en graspaden. Dus veel droger werden de schoenen niet. Gelukkig staan er op het 50 kilometerpunt in Landwehrhagen nog een paar extra schoenen. Bij het 50 kilometerpunt de schoenen gewisseld en de natte schoenen vol gestopt met papier. In de hoop dat ze over 50 kilometer weer droog zijn.

De volgende ronde gaat naar Hann. Münden. 25 kilometer heen, 25 kilometer terug met 1600+ hoogtemeters. Planning is om rond 00:00 weer bij Hans-Dieter in de keuken te zijn. In ronde 2 en 3 kom je op de heen en terug weg langs Kragenhof en vanuit Kragenhof is er iedere keer een bezoek aan de “Steinerner Tisch“. Één kilometer heen en één kilometer terug. Op de “Steinerner Tisch“ ligt een boek waar je de bovenste pagina uit moet scheuren en vervolgens inleveren bij Kragenhof. Dit als bewijs dat je bij de tafel bent geweest. Verzorgingspost Kragenhof bestaat uit een camper met een keur aan eten en drinken. Hij is opgenomen in ronde2 , ronde 3 en ronde 4 en wordt bijna 24 uur bemand door Gisela Nehring. Daarbij heeft ze gezelschap van haar Dobermann Louis. Vanaf Kragenhof gaat het via mooie singletrails en bospaden naar Hann. Münden. Door de regen zijn de bossen nat en vochtig. Het sterft dan ook van de oranje slakken en zo nu en dan zie je zelfs vuursalamanders. Onderweg ook nog een hazelworm op het pad. Helaas in drie stukken en dood. Waarschijnlijk overreden door een mountainbiker. Dit is ook het stuk parcours waar me de overige deelnemers tegemoet komen. Voor verzorgingspost “Mordsteine” ontmoet ik Peter Vogt met een half uurtje er achter Ingo Siebert. En even later zie ik ook Stephan Hloucal met zijn hond Ronja. Ook kom ik Hansi Köhler (RD STUNT100) tegen op de mountainbike. Zelf loopt hij niet meer maar hij wilde er vandaag toch bij zijn. Vlak voor “Mordsteine” ga ik Hans-Dieter voorbij. Na “Mordsteine” komen Alex Metzler en Jessica Weuthen me tegemoet en vlak daarachter Tanner Brown. Als laatste kom ik in de straten van Hann. Münden Flavio tegen. Een paar minuten vanaf het keerpunt “Der Wesersteen” dat ik om 20:00 bereik. “Der Wesersteen” staat op de plek waar de Fulda en Wera samen verder gaan als de Weser. De weg terug naar Landwehrhagen gaat voortvarend. Bij verzorgingspunt “Mordsteine” kom ik Flavio achterop. Verzorgingspost is een groot woord. Het is een plastic box gevuld met eten en drinken, enigszins verstopt in het bos. Op drie plaatsen is zo voor verzorging gezorgd. Samen eten en drinken Flavio en ik wat om vervolgens samen te gaan maar Flavio raakt snel achter. Zonder problemen bereik ik weer Kragenhof. Even een beker drinken bij Gisela en dan nog zes kilometer naar Landwehrhagen. Net nadat ik Kragenhof heb verlaten is er weer een fikse onweersbui met zoveel water dat ik een tijdje ga schuilen. Alles was al nat maar door de laatste bui is nu alles compleet doorweekt. Ik ben dan ook pas rond 0:45 op het 100 kilometerpunt.

In de keuken tref ik Holger. Hij stopt er mee. Constante krampen maak het onmogelijk om verder te lopen. Ook Hans-Dieter is in de keuken. Ook hij is gestopt. Dat is ook duidelijk te zien aan zijn kleding. Warme ochtendjas, pyjama en dikke pantoffels. Tanner blijkt te slapen. Het is onduidelijk of hij nog verder gaat lopen. Ik ga wat eten en drinken. Doe droge schoenen aan, droge sokken aan, doe thermo aan, doe col om en aan zet muts op. Complete omkleed partij want het is behoorlijk afgekoeld. Maar dan ben ik ook helemaal klaar voor de volgende ronde. Een stuk van 39 kilometer (950+ hoogtemeters ) via de rechter Fulda oever naar Kassel en via de linker Fulda oever weer terug. Als ik Landwehrhagen verlaat komt Flavio me tegemoet, rillend van de kou. Hij gaat eerst even goed opwarmen voor hij verder gaat. Intussen is het ook mistig geworden en regelmatig komt er een bui langs. Mijn koplamp werkt als groot licht in de mist. Je ziet dus niets. Koplamp daarom af en laag bij de grond houden om te kunnen zien waar ik loop. Rechteroever is voor een deel over smalle bospaden. Die zijn door al het water glibberige geworden. Het is dus oppassen om overeind te blijven. Vijf kilometer voor Kassel wordt het eenvoudiger hier is het vlak. In Kassel over de eerste brug en dan is er 20 kilometer vlak parcours langs de linkeroever terug richting Landwehrhagen.

Om 09:30 weer terug in Landwehrhagen. Snel wat drinken en dan de laatste 22 kilometer. Heen en terug naar Kragenhof. Geen schoenen wissel. Alles is toch nog nat en de voeten nu uit de schoenen halen lijkt me ook geen goed idee. Terwijl ik sta te eten en drinken komt ook Tanner binnen. Na een uurtje slapen is hij dus toch weer gaan lopen. Hij is dus nog in de race. Mijn doel is de 22 kilometer(+730m) binnen 4 uur te lopen en dat lukt. Echter om de 100 mijl vol te maken is er als toetje nog een heen en terug stuk van 500 meter. Om 13:46 dan eindelijk de finish :-)

Helaas was het vandaag de laatste keer. Van de vier keer dat ik hier startte heb ik er drie gefinished. Het was iedere keer een bijzondere 100mijl. Het is een prachtig parcours met de nodige hoogtemeters, met ook veel afwisseling. Daarbij komt dan de sfeer van de GERMAN100. Je bent het hele weekend te gast bij Hans-Dieter en Susi. Samen vorm je het weekend een grote familie. De niet-lopers van de familie doen hun uiterste best om de lopers te verzorgen. Heb je speciale wensen dan zorgen ze dat het er komt. Zo wist een van de niet-lopers, Thomas Herget, dat ik ijs wel heel lekker vind tijdens een Ultra. Bij de 50 kilometer had hij dan ook voor mij een bak ijs klaar staan. Hij had gezien dat er geen ijs was en was daarom nog even naar de winkel gegaan om een liter te halen.