The Taranaki Steelformer's Around the Mountain, 2016, 161KM (+1200M) (PR:19:45:40)

The Taranaki Steelformer's Around the Mountain  The Taranaki Steelformer's Around the Mountain

The Taranaki Steelformer's Around the Mountain te doen als estafette, als 50 mijl solo of als 100 mijl solo. Past prima in de vakantieplannen. Echter het is wel een wegrace terwijl mijn vorige 100 mijl wedstrijden trails of landschapslopen waren. Voor Nieuw Zeelandse begrippen is het een vlak parcours met maar +1200 hoogtemeters. Ofwel een mooie mogelijkheid eens de 100 mijl binnen 24 uur te doen. Inschrijven dus en training iets aanpassen. Meer werken aan de snelheid. Wel wordt verwacht dat je een eigen supportteam hebt. Jammer maar helaas, die heb ik dus niet. Dus een mail naar de organisatie hoe het zit met de openingstijden van de verschillende verzorgingsposten. Binnen 24 uur antwoord. Geen tijden van de verzorgingsposten maar een toezegging dat ze een begeleider voor mij gaan regelen. Prima geregeld. Mijn verzorger blijkt een ervaren ultraloper. Ashley Smith, 75 jaar jong, nu niet meer actief al ultraloper maar nog welke elke dag een rondje rennen. Zijn laatste ultra was in 2014, een 67,5 km in 8:02:09!

The Taranaki

The mountain Taranaki

Start van de 100 mile solo is 4 november om 17:00 uur. We lopen grotendeels de route van de relay (150km). Voor de extra kilometers is onderaan het parcours een lus toegevoegd. Lus is echter 8 kilometer te lang daarom beginnen we 8 kilometer vanaf het stadion in New Plymouth. Na de briefing gaan iedereen op eigen gelegenheid naar de start. Op een zijweg van de highway worden we om 17:00 uur weggeschoten. Na een dikke kilometer lopen we dan op de highway. Ja, parours is niet verkeersvrij. We lopen gewoon aan de rand van de highway. Overdag rechts en in de nacht links. Ofwel overdag komt het verkeer je met een snelheid van 100 kilometer per uur tegemoed en in de nacht komt het met 100 kilometer per uur van achteren. Het is wel even wennen dat rennen op de highway maar na een uur weet je niet beter. Meestal is er voldoende ruimte, een enkele keer maar een paar centimeter.

We lopen gewoon aan de rand van de highway

We lopen gewoon aan de rand van de highway

Ashley staat om de 5 kilometer klaar met eten en drinken. Iedere keer spreken we af wat ik de volgende keer wil hebben als verzorging. Halve beker cola is voldoende met om de 20/ 25 kilometer een proteïne reep. Daarbij zo nu een dan een handje vol gummi beren / gesuikerde snoepjes mix. Overdag is de verzorging nog riskant ook. Ashley moet steeds te voet de weg over. Goed uitkijken want van links en rechts rijden ze met een snelheid van 100 kilometer per uur.

Meeste automobilisten houden echter rekening met ons en ik krijg ook regelmatig een toet met de duim omhoog. Duidelijk te zien want de auto raast op een afstand van een kleine meter aan me voorbij.

De eerste uren zit het veld dicht opeen. Tot dik 20 kilometer is het klimmen. Niet fors naar toch gaat het steeds omhoog en regelmatig weer een stukje naar beneden. Na de 25 kilometer gaat het geleidelijk naar beneden. Met zo nu een dan weer een stukje omhoog. Al met al niet echt zwaar en ik kan tot de 50 kilometer een gemiddelde van 10 kilometer per uur vasthouden. Intussen is het ook donker en het verkeer is een stuk minder geworden. Zo nu en dan nog een auto. Is een stuk rustiger maar daardoor loop ik ook regelmatig iets meer naar het midden van de weg. Komt er dan een auto niet vergeten dichter bij de berm te gaan lopen.

Weer is ook prima. Wind en een klein buitje. Ashley verontschuldigd zich voor het weer. Volgens hem is het nog nooit zo slecht geweest tijdens de race around the mountains. Voor mij voelt het als thuis! Ik kom dit weer wel vaker tegen op het Groninger platteland.

Na 60 kilometer gaat het iets moeilijker en doe ik de stukken heuvel op is straf wandeltempo. Zonder al te veel moeite bereik ik Opunake. Het 94 kilometerpunt. Dit is ook het moment dat ik begin te rekenen. Welke eindtijd is mogelijk? Binnen 24 uur, binnen 23 uur, binnen 22 uur, binnen 21 uur, binnen 20 uur? Binnen 20 uur! Ja , binnen 20 uur is mogelijk. Gewoon zo doorlopen als nu en ik loop eindelijk een echt PR op de 100 mijl. Ik hoef alleen maar tempo vast te houden. Verzorging staat om de 5 kilometer klaar. Snel drinken en eventueel wat eten en door. Omhoog staf door wandelen en naar beneden rennen. Alles voelt prima. Steeds de focus op het volgende dorp. Oaonui, Rohotu, Pungarehu, Warea, Okato en Oakuru komen voorbij. Nu nog het heuveligste stuk. 26 kilometer via Omata naar New Plymouth.

het heuveligste stuk

Op weg naar New Plymouth

Ashley kent het parcours als geen andere en bij elke verzorging verteld hij wat me te wachten staat. Het laatste stuk verloopt ook zonder problemen. Ashley last hier en daar een extra verzorging in zodat ik voor de zwaarste beklimmingen steeds verzorging heb. Zonder al te veel moeite bereik ik New Plymouth. Nu nog een kilometer of 6 naar de finish. Ashley maakt op dit stuk nog twee verzorgingsstops. Drie kilometer voor de finish de laatste. Hij gaat dan alvast vooruit naar de finish om er zeker van te zijn dat ze bij de finishlijn alert zijn als ik binnenkom.

Finish, The Taranaki Steelformer's Around the Mountain  The Taranaki Steelformer's Around the Mountain

The Taranaki Steelformer's Around the Mountain, De finish.

Een kilometer voor de finish komt Ashley me tegemoed lopen. Bij de finish zijn ze er klaar voor. Ze verwachten me. De laatste kilometer lopen we samen. En de tijd? Dat gaat helemaal goed komen onder de 20 uur dat gaat lukken. De laatste 200 meter loop ik weer alleen. Nog een laatste aanzet en mij PR is binnen. 19 uur, 45 minuten en 40 seconden.

The Buckle

The Buckle met belt